Από την 1η Ιουλίου, θα τεθεί σε εφαρμογή η νέα ρύθμιση για την εξαήμερη εργασία. Πρόκειται για μέτρο που αφορά κυρίως τις επιχειρήσεις συνεχούς ροής, οι οποίες σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους παρουσιάζουν ιδιαίτερα αυξημένο φόρτο εργασίας.
Η υλοποίηση της εξαήμερηςαπασχόλησης θα συνδυασθεί με την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας και τη λειτουργία του πληροφοριακού συστήματος ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ. Υπό προϋποθέσεις, αυτό το μέτρο μπορούν να εφαρμόσουν και επιχειρήσεις που δεν είναι συνεχούς λειτουργίας από τη φύση τους, αλλά είναι δυνατόν να λειτουργήσουν από Δευτέρα έως και Σάββατο επί 24 ώρες, με σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών και στις οποίες οι εργαζόμενοι δουλεύουν πενθήμερο.
Οι προϋποθέσεις και το «δίκοπο μαχαίρι»
«Η εξαήμερη εργασία αφορά επιχειρήσεις συνεχούς ροής, οι οποίες θα πρέπει να το δηλώνουν αυτό, στο πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ. Θα πρέπει να δηλώνεται κάθε φορά χρήσης της έκτης ημέρας απασχόλησης και θα πρέπει να συνοδεύεται με έναν ισχυρισμό της επιχείρησης ότι υπάρχει αυξημένος φόρτος εργασίας τη συγκεκριμένη περίοδο», σημείωσε αρχικά ο κ. Τσουκαλάς.
«Προϋπόθεση για τον εργαζόμενο θα είναι να μην υπερβαίνει τις οκτώ ώρες απασχόλησης ημερησίως, άρα δεν υφίσταται και υπερωρία και εξαήμερο. Αν δουλεύεις έκτη μέρα, υπάρχει προσαύξηση της τάξεως του 40%, η οποία ήδη εφαρμοζόταν. Απλώς, τώρα ο εργαζόμενος δύσκολα θα μπορέσει να αρνηθεί την έκτη μέρα, αν το δηλώσει η επιχείρηση. Αν την απορρίψει και κάποιος άλλος τη δεχθεί, θα υπάρξει μία διαδικασία κατά την οποία ο εργοδότης θα πει: “Προτιμώ αυτόν που δέχεται”.
Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι αυτό το μέτρο μπορεί να εφαρμοσθεί και στις ΔΕΚΟ, ακόμη κι αν προσωρινά εξαιρέθηκαν. Στο μέλλον, βλέπω να επικρατεί μία λογική εντατικοποίησης, ενώ, στην υπόλοιπη Ευρώπη τα ωράρια είναι δομημένα και σε άμεση σχέση με τον τρόπο κατά τον οποίο κάθε εργαζόμενος προγραμματίζει την καθημερινότητα και τη ζωή του», προσέθεσε.
Τι ισχύει με την αμοιβή
«Όσον αφορά την αμοιβή της έκτης μέρας απασχόλησης, θα υπάρξει προσαύξηση ύψους 40%. Ήδη υπήρχε, απλώς τώρα θα αναφέρεται μόνιμα και πλέον, θα μπορούν να υλοποιούνται εξαήμερες συμβάσεις.
Αν δουλεύω έξι μέρες, ρεπό είναι η Κυριακή ή οιαδήποτε μέρα εντός της εβδομάδας. Αυτή είναι η διαδικασία. Αν η έκτη μέρα εργασίας είναι Κυριακή, τότε η προσαύξηση είναι της τάξεως του 75%. Αν είναι Σάββατο, πληρώνεται με μισθό 40% επάνω», επεσήμανε ο δικηγόρος και εργατολόγος.
Το ελληνικό… παράδοξο σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη και ο αστερίσκος
Ολοκληρώνοντας, ο δικηγόρος και εργατολόγος, Κώστας Τσουκαλάς, υπογράμμισε πως «η κυβέρνηση, στην ουσία, πανηγυρίζει για το μέτρο, ενώ, η υπόλοιπη Ευρώπη πηγαίνει σε τετραήμερα. Δεν εξηγεί ότι ο κόσμος, ειδικά στις βιομηχανίες, δουλεύει την έκτη μέρα όχι επειδή θέλει να μην έχει χρόνο για την οικογένειά του, αλλά διότι δεν “βγαίνει” λόγω της ακρίβειας. Αυτή είναι η αιτία.
Αν η κυβέρνηση δεν το εφάρμοζε, οι επιχειρήσεις θα αναγκάζονταν να προσλάβουν περισσότερο κόσμο, μέτρο το οποίο θα οδηγούσε σε μείωση της ανεργίας. Δεν θα μπορούν να έχουν εξαήμερη απασχόληση εταιρείες που έχουν νυχτερινές βάρδιες μέσα στο πενθήμερο (00:00 – 06:00, για παράδειγμα)», μιλώντας στο Newsbomb.gr.
28/04/2024
Προβολές: 1336
Γράφτηκε από Dimitris στις Δημοσιεύτηκε στο Άρθρα.
Οι εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του μόνου επί της ουσίας αντιπροσωπευτικού οργάνου μίας Ένωσης, τα νήματα της οποίας κινούνται όλο και περισσότερο σε διακυβερνητικό επίπεδο και μάλιστα πρωτίστως μεταξύ των ισχυρότερων κρατών του γεωγραφικού της πυρήνα, παρουσιάζει προφανή πρωτογενή πολιτική βαρύτητα. Στις εκλογές αυτές αποτυπώνεται μία συνολική κατανομή της απήχησης των διάφορων πολιτικών δυνάμεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο που, παρά τις τοπικές και συγκυριακές ιδιαιτερότητες, επιτρέπει την ανίχνευση των τάσεων και της στάσης, απέναντι στο ευρωπαϊκό εγχείρημα, ενός εκλογικού σώματος 27 διαφορετικών χωρών που αποφαίνονται (σχεδόν) ταυτόχρονα ως ενιαίος ευρωπαϊκός λαός. Η εν λόγω κατανομή δυνάμεων αποτελεί ως ένα βαθμό και το πρόκριμα για την πολιτική προέλευση των προσώπων που θα καταλάβουν τις θέσεις των επικεφαλής των λοιπών οργάνων της Ένωσης, επιδρώντας με τον τρόπο αυτό στο ιδεολογικό πρόσημο της διεύθυνσης των ευρωπαϊκών θεσμών εν γένει. Η θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι, άλλωστε, κομβική στο δικαιοπαραγωγικό σύστημα της Ένωσης, από το οποίο προκύπτει και ανανεώνεται ένα σύνολο κανόνων δικαίου αυξημένης τυπικής ισχύος που καταλαμβάνει ουσιαστικά κάθε πτυχή του καθημερινού βίου των Ευρωπαίων πολιτών, από την προστασία των προσωπικών δεδομένων και την λειτουργία των αγορών ενέργειας μέχρι την ασφάλεια των μεταφορών και του απορρήτου των επικοινωνιών, την οργάνωση του τραπεζικού και ευρύτερου χρηματοπιστωτικού συστήματος και την καταπολέμηση των πρακτικών που νοθεύουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό, για να αναφέρουμε μόνο κάποιους από τους τομείς που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται συστηματικά κατώτερη των περιστάσεων και η κοινωνία ζητεί πιεστικά άμεσες λύσεις. Με τα δεδομένα αυτά καθίσταται σαφές ότι οι εκπρόσωποι της Χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα πρέπει, κατ' ελάχιστον, να διαθέτουν την τεχνοκρατική επάρκεια, την κοινωνική εμπειρία και το πολιτικό σθένος να συνδιαμορφώσουν τις σχετικές αποφάσεις, ενώ αυτονόητη, πλην όμως ζητούμενη, ενόψει της πρόσφατης πικρής εμπειρίας, παρίσταται η προσωπική ακεραιότητα και αξιοπιστία.
Στην Ελλάδα οι ευρωπαϊκές εκλογές αντιμετωπίστηκαν διαχρονικά ως ένα μέσο προβολής ή επιβεβαίωσης της ισχύος των πολιτικών κομμάτων και ως καταλύτης ή αναστολέας ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τρεις τελευταίες ευρωεκλογές προσέλαβαν χαρακτήρα οιονεί ψήφου εμπιστοσύνης στις αντίστοιχες κυβερνήσεις, οι οποίες, αφού ηττήθηκαν σε αυτές, είτε αυτομάτως είτε εντός λίγων μηνών οδηγήθηκαν, με δική τους πρωτοβουλία ή αναγκαστικά, σε πρόωρες εκλογές και στην απώλεια της εξουσίας. Η λογική αυτή μπορεί εύκολα να ερμηνευθεί εντός του πλαισίου των ιδιαιτεροτήτων του ελληνικού πρωθυπουργοκεντρικού συστήματος οργάνωσης και άσκησης της εξουσίας, με την μετατροπή της Βουλής σε νομοθετικό βραχίονα της εκάστοτε κυβέρνησης και την απουσία αποτελεσματικών ελέγχων και αντισταθμίσεων. Είναι αναμενόμενο, όταν ο νικητής τα παίρνει όλα, ο πολιτικός ανταγωνισμός να οξύνεται και κάθε εκλογική διαδικασία να αποτελεί αφορμή για σύγκρουση, με έπαθλο την ανατροπή ή την παγίωση των υφιστάμενων συσχετισμών, ενώ ως αποτελεσματικότερο μέσο αυτοπεριορισμού της κυβερνητικής πλειοψηφίας αναδεικνύεται ο κίνδυνος απώλειας της εξουσίας καθαυτής, ο οποίος με τη σειρά του προϋποθέτει μία πολιτικά αποτελεσματική, συνεκτική και ικανή να ασκήσει τη διακυβέρνηση της Χώρας αντιπολίτευση.
Είναι ακριβώς η περαιτέρω ενίσχυση και συστηματική κατάχρηση εκ μέρους του Πρωθυπουργού του μοντέλου αυτού εξουσίας, σε συνδυασμό με τους κομματικούς συσχετισμούς που διαμορφώθηκαν στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, που προσδίδουν στις επικείμενες ευρωεκλογές μία κομβική δευτερογενή σημασία για την εξομάλυνση της λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και, εν τέλει, για την διαφύλαξη του κράτους δικαίου.
Ο κ. Μητσοτάκης ανήλθε στην εξουσία με το προφίλ ενός φιλελεύθερου κεντροδεξιού πολιτικού, ικανού να συγκεράσει τις αντιθέσεις και να υπερβεί τις παραδοσιακές διαχωριστικές γραμμές. Σύντομα αποδείχθηκε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο ότι η βασική του μέριμνα ήταν ο απόλυτος έλεγχος του κράτους. Αμέσως μόλις ανέλαβε, έθεσε υπό τον προσωπικό του έλεγχο την ΕΥΠ, ενώ με τη σύλληψη του λεγόμενου «επιτελικού κράτους», η νομοθέτηση του οποίου έλαβε πανηγυρική αλλά κατέληξε να έχει έντονα ανεκδοτολογική διάσταση, εξέθεσε επακριβώς τη συγκεντρωτική του αντίληψη περί διακυβέρνησης. Ακολούθησε η αθρόα και με άγνωστα μέχρι στιγμής κριτήρια χρηματοδότηση μέσων ενημέρωσης και η πρωτοφανής αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε φυσική καταστροφή ενέσκηψε την τελευταία πενταετία. Εν συνεχεία αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών σε βάρος του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, κορυφαίων στελεχών των ενόπλων δυνάμεων της Χώρας, αλλά και του μισού περίπου Υπουργικού Συμβουλίου, κανένα από τα θιγόμενα μέλη του οποίου δεν θεώρησε την παρακολούθησή του επαρκή λόγο παραίτησης. Η διαχείριση του σκανδάλου των υποκλοπών υπήρξε, εξάλλου, αποκαλυπτική για τη δυσανεξία του Πρωθυπουργού σε οποιοδήποτε αντίβαρο στην εξουσία του. Η αρμόδια ανεξάρτητη αρχή στοχοποιήθηκε, ο Πρόεδρός της διασύρθηκε με χυδαίες προσωπικές επιθέσεις και η συγκρότηση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής έχει μεταβληθεί ήδη δύο φορές, ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να σχηματίζει ευχερέστερα την απαιτούμενη για το διορισμό των μελών των συνταγματικά προβλεπόμενων ανεξάρτητων αρχών πλειοψηφία. Ελπίζουμε ότι δεν θα συμβούν τα ίδια και στην περίπτωση του σκανδάλου της διαρροής προσωπικών δεδομένων εκλογέων από στελέχη της κυβέρνησης εντός του Υπουργείου Εσωτερικών, για το οποίο ήδη διεξάγει έρευνα η αρμόδια ΑΠΔΠΧ και το Ελληνικό Δημόσιο είναι έκθετο σε δεκάδες αγωγές αποζημίωσης. Το αποκορύφωμα, ωστόσο, της ωμής διαχείρισης της εξουσίας χωρίς οποιοδήποτε ηθικό φραγμό εκ μέρους της κυβέρνησης αποτελεί η προκλητική προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, με μία κυνική εξεταστική επιτροπή χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης απέναντι τους συγγενείς των νεκρών, αλλά και συναίσθησης του εθνικού συμφέροντος που επιβάλλει τη με κάθε κόστος διαλεύκανση της υπόθεσης και την αποτροπή αντίστοιχων δυστυχημάτων στο μέλλον.
Απέναντι σε όλα αυτά η διαρκής επωδός της κυβέρνησης είναι η αλαζονική επίκληση του ποσοστού της στις τελευταίες εθνικές εκλογές και η έλλειψη εναλλακτικής λύσης από τον προοδευτικό χώρο. Έχει καταστεί σαφές ότι ο κ. Μητσοτάκης θα αισθανόταν πολύ πιο άνετα, εάν απέναντί του είχε το ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής έναν παλιό γνώριμο και θαυμαστή του, χωρίς πολιτική εμπειρία και γνώση της εγχώριας πραγματικότητας. Ακόμα πιο άνετα θα αισθανόταν με ενισχυμένη την ανορθολογική και συνωμοσιολογική ακροδεξιά, καθώς θα είχε την ευχέρεια να παρουσιάζεται ως η μόνη σοβαρή και αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης.
Το ΠΑΣΟΚ όλο το προηγούμενο διάστημα έχει εμπράκτως αποδείξει ότι αποτελεί την τεκμηριωμένη και πραγματικά επικίνδυνη για την κυριαρχία της κυβέρνησης αντιπολίτευση που έχει ανάγκη η Χώρα. Έθεσε πρώτο στο δημόσιο διάλογο τα ζητήματα της στεγαστικής και δημογραφικής κρίσης και της ακρίβειας που υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή, λόγω της ανεπάρκειας των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους και της έλλειψης πολιτικών συνοχής. Ταυτόχρονα έλαβε όλες τις αναγκαίες θεσμικές πρωτοβουλίες για τη δικαστική και διοικητική διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών και πρωτοστάτησε στην προσπάθεια συγκρότησης προανακριτικής επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών, ενώ συνεχώς πλουτίζει και εξειδικεύει τις προγραμματικές του θέσεις. Η ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ στις επικείμενες ευρωεκλογές αποτελεί αναγκαίο όρο για την αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος της Χώρας και τη συγκρότηση μιας, υπαρκτής αλλά κατακερματισμένης, κοινωνικής πλειοψηφίας που θα εκφραστεί στις επόμενες εθνικές εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει το ιστορικό βάρος, το πολιτικό εκτόπισμα και την θεσμική συνείδηση να αποτελέσει το αναγκαίο αντιστάθμισμα στη διάχυτη κυβερνητική αλαζονεία και οι επερχόμενες εκλογές είναι η μεγάλη ευκαιρία να γίνει το πρώτο και αποφασιστικό βήμα για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη ο τόπος. Ας μη χάσουμε την ευκαιρία αυτή!
Κοινωνική αναγκαιότητα η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς για όλους τους συνταξιούχους .
Ήταν Μάιος του 2016 όταν ψηφίστηκε ο ασφαλιστικός νόμος 4387/2016. Σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ εξαπέλυσε επίθεση με αφορμή το εν λόγω νομοσχέδιο, τονίζοντας σε κάθε τόνο πως όταν της δοθεί η δυνατότητα θα τροποποιήσει ριζικά το ασφαλιστικό στην χώρα καταργώντας φυσικά τον νόμο Κατρούγκαλου. Το ίδιο διέρρεε η κυβέρνηση στην προεκλογική περίοδο των βουλευτικών εκλογών του 2019, αλλά και αρκετές φορές μέσα στην πορεία της θητείας της. Ψήφισε δε τον ν 4670/2020, όμως τα μεγάλα ζητήματα της κοινωνικής ασφάλισης παραμένουν ανοιχτά, ιδίως για την ευαίσθητη ομάδα των συνταξιούχων . Σε καμία όμως περίπτωση δεν προχώρησε σε κατάργηση του νόμου Κατρούγκαλου αφού η προσωπική διαφορά παρέμεινε . Μετά την ψήφιση του νέου μίνι ασφαλιστικού και τις νέες αυξήσεις 3,1% στις συντάξεις , η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την φερόμενη αποκατάσταση των συντάξεων . Είναι όμως έτσι; Έχουν κλείσει οι εκκρεμότητες που αφορούν τους συνταξιούχους; Η πραγματικότητα είναι ότι τα μεγάλα αγκάθια της κοινωνικής ασφάλισης παραμένουν. Όσο και αν κυβέρνηση αφήνει στις καλένδες την επίλυση των εν λόγω ζητημάτων.
Μπορεί η φορολογική εισφορά αλληλεγγύης να έχει καταργηθεί , αλλά η εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων του ν.3863/2010 παραμένει και αποτελεί μόνιμο μηχανισμό δήμευσης των συντάξεων και ψαλιδίσματος των ετήσιων αυξήσεων . Τί είναι όμως η ειδική εισφορά αλληλεγγύης. Ειδική εισφορά αλληλεγγύης αποτελεί η παρακράτηση είναι 3% για συντάξεις από 1.400,01 έως 1.700 ευρώ, 6% για συντάξεις από 1.700,01 έως 2.000 ευρώ και 7% για συντάξεις από 2.000,01 έως 2.300 ευρώ, 9% για συντάξεις από 2.300,01 έως 2.600 ευρώ, 10% για συντάξεις από 2.600,01 έως 2.900 ευρώ, 12% για συντάξεις από 2.900,01 έως 3.200 ευρώ,13% για συντάξεις από 3.200,01 έως 3.500 ευρώ και 14% για συντάξεις από 3.500,01 ευρώ και άνω. Η εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων έχει ακόμα ένα χαρακτηριστικό. Αφορά το σύνολο των συντάξεων είτε έχουν εκδοθεί πριν την 13η -5-2016 είτε εκδίδονται τώρα. Η διατήρηση της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων αποτέλεσε και την αιτία που χιλιάδες συνταξιούχοι με υψηλές συντάξεις , ενώ είδαν αύξηση 7,75% επί των μεικτών αποδοχών τους το 2023 και 3% το 2024, στον λογαριασμό έλαβαν το 1/3 της αύξησης αυτής ή κάποιοι είδαν και μειώσεις πρόσφατα στις καθαρές συντάξεις τους.
Για παράδειγμα , παλαιός συνταξιούχος με 1582 ευρώ μεικτή κύρια σύνταξη , έπρεπε να έχει αύξηση 7,75% το 2023 , δηλαδή 122,6 ευρώ . Επειδή υπερέβη η σύνταξη του τα 1.700 ευρώ μεικτά, η εισφορά αλληλεγγύης αυξήθηκε από 3% σε 6%με αποτέλεσμα η νέα κράτηση να ανέλθει στα 102 ευρώ και η τελική αύξηση που είδε ο συνταξιούχος να περιοριστεί στα 22 ευρώ . Αντίστοιχα συνταξιούχος με σύνταξη 1680 ευρώ μεικτά το 2023 , είδε τον Δεκέμβριο του 2023 αύξηση 3% για το 2024 , η οποία ανέβασε τη μεικτή του σύνταξη στα 1730 ευρώ μεικτά . Όμως η εισφορά αλληλεγγύης πάνω από 1400 μεικτά είναι 3% ενώ πάνω από 1.700 μεικτά είναι 6% με αποτέλεσμα αντί για αύξηση 103 ευρώ να δει μείωση έως και 50 ευρώ λόγω της αύξησης της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης. Όπως προκύπτει , η διατήρηση της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων, αποτελεί έναν μόνιμο μηχανισμό «κουτσουρέματος» των αυξήσεων που χορηγούνται βάσει του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ και του πληθωρισμού, καθιστώντας τις όποιες αυξήσεις κολοβές.
Άλλο βασικό ζήτημα που απασχολεί τους συνταξιούχους είναι το ζήτημα της προσωπικής διαφοράς. Ο βραχνάς της προσωπικής διαφοράς αφορά τους παλαιούς συνταξιούχους που είχαν ήδη συνταξιοδοτηθεί πριν έρθει ο νόμος 4387/2016. Με τον νόμο αυτόν η σύνταξή τους επανυπολογίστηκε και στους περισσότερους βγήκε μικρότερη. Για να μη γίνουν όμως μειώσεις θεωρήθηκε ότι η μείωση αποτελεί μέρος της σύνταξης και ότι θα καταβάλλεται ως προσωπική διαφορά από την παλιά σύνταξη, μέχρι να ισοφαριστεί με τις αυξήσεις που ήδη αρχίζουν να παίρνουν οι συνταξιούχοι. Πριν τις αυξήσεις μεσολάβησε η βελτίωση του επανυπολογισμού για τους συνταξιούχους με 30 έτη ασφάλισης βάσει του νόμου 4670/2020 (νόμος Βρούτση). Η κυβέρνηση προχώρησε σε αυξήσεις στις συντάξεις 7,75% για το 2023 και 3% για το 2024. Αρκετοί συνταξιούχοι απαλλάχθηκαν από την προσωπική διαφορά και σε άλλους μειώθηκε αισθητά, όμως στην πράξη υπάρχει μια μεγάλη μερίδα συνταξιούχων που παραμένει με προσωπική διαφορά, η οποία κάνει απατηλό όνειρο την αύξηση των συντάξεων τους και ως εκ τούτου την βελτίωση του εισοδήματος τους. Η μόνη λύση δικαιοσύνης για το σύνολο των συνταξιούχων είναι η οριζόντια κατάργηση της προσωπικής διαφοράς των συνταξιούχων.
Γίνεται ευκόλως κατανοητό ότι, δεδομένης της εκτίναξης του πληθωρισμού τροφίμων στο 8%, απέχει παρασάγγας η ώρα που το συνταξιοδοτικό θα πάψει να είναι κομβικό για τους ασφαλισμένους της χώρας μας και θα επανέλθει η "κανονικότητα". Η κυβέρνηση, δεν είναι σαφές , αν έχει έχει κατανοήσει τα προβλήματα που επιφέρουν στους συνταξιούχους τόσο η ΕΑΣ, όσο και η προσωπική διαφορά των συντάξεων. Οι εν λόγω νόμοι θίγουν βάναυσα τα συνταγματικά δικαιώματα των ασφαλισμένων στην κοινωνική ασφάλιση, στην κοινωνική προστασία και στην περιουσία. Η κυβέρνηση όμως οφείλει να αφήσει τις διαπιστώσεις και να διορθώσει την κατάσταση. Οι συνταξιούχοι πλήττονται από την ακρίβεια , χωρίς να περιμένουν από κάποια άλλη πηγή , την αύξηση των εισοδημάτων του . Καθίσταται κοινωνική αναγκαιότητα η αύξηση του πραγματικού τους εισοδήματος, μέσα από την κατάργηση της ΕΑΣ και της προσωπικής διαφοράς που καταπίνει τις έτσι και αλλιώς μκρότερες των αναγκών , αυξήσεις.
Από a ttle="Άρθρα του/της Γραφείο Τύπου ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής" href="https://pasok.gr/author/marmantzo" rel="author">Γραφείο Τύπου ΠΑΣΟΚ - Κίνη"α Αλλαγής
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης, συναντήθηκε σήμερα με τον δικηγόρο – εργατολόγο Κώστα Τσουκαλά, την εκπαιδευτικό Μαρία Δαφέρμου και τη μηχανικό Όλγα Μαρκογιαννάκη, οι οποίοι θα είναι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του Κινήματος.
Ο κ. Ανδρουλάκης δήλωσε παρουσιάζοντας την υποψηφιότητά τους:
«Οι ευρωπαϊκές εκλογές της 9ης Ιουνίου είναι μια κρίσιμη μάχη για το μέλλον της Ευρώπης , της πατρίδας μας αλλά και της Δημοκρατικής Παράταξης.
Σήμερα, λοιπόν, ξεκινάμε.
Με πυξίδα την ανανέωση παρουσιάζουμε τις τρεις πρώτες υποψηφιότητές μας.
Την εκπαιδευτικό Μαρία Δαφέρμου.
Τον δικηγόρο-εργατολόγο Κώστα Τσουκαλά.
Τη μηχανικό Όλγα Μαρκογιαννάκη.
Τρεις νέοι άνθρωποι με επιστημονική επάρκεια και κοινωνική αξιοπιστία, που μπορούν να πετύχουν πολλά προς όφελος του λαού μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Με τιμά ιδιαίτερα, που θα δώσουμε μαζί τον αγώνα των ευρωπαϊκών εκλογών».
Ακολουθούν τα βιογραφικά των τριών υποψηφίων:
Κώστας Τσουκαλάς
Ο Κώστας Τσουκαλάς, γεννημένος το 1985, θεωρείται σήμερα από τους πιο αξιόπιστους κοινωνικούς επιστήμονες της χώρας μας, έχοντας καταγράψει μια εξαιρετικά δραστήρια και επιτυχημένη καριέρα ως δικηγόρος-εργατολόγος από το 2010, χρονιά κατά την οποία ίδρυσε το προσωπικό του δικηγορικό γραφείο. Ειδικευμένος στο εργατικό, ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό και τραπεζικό δίκαιο, ο Κώστας Τσουκαλάς έχει υπερασπιστεί επιτυχώς εκατοντάδες περιπτώσεις δανειοληπτών και εργαζομένων, διαμορφώνοντας μέρος της επικρατούσας νομολογίας των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας. Στην επαγγελματική του πορεία περιλαμβάνονται, η ακύρωση δικαστικά εκατοντάδων πλειστηριασμών και η επίτευξη σημαντικών διαγραφών οφειλών υπερχρεωμένων νοικοκυριών, ενισχύοντας την κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία.
Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία». Από τα φοιτητικά του χρόνια έχει εμπλακεί ενεργά στην κοινωνική και συνδικαλιστική δράση.
Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών κοριτσιών.
Όλγα Μαρκογιαννάκη
Η Όλγα Μαρκογιαννάκη έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κοζάνη, ενώ έλκει την καταγωγή της και από την Κρήτη. Είναι Δρ. Πολιτικός Μηχανικός του ΑΠΘ, με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης. Είναι συν-ιδρύτρια νεοφυούς επιχείρησης, που έχει αναπτύξει καινοτόμα εργαλεία για την πρόβλεψη της συμπεριφοράς κτηρίων και υποδομών μετά από φυσικές καταστροφές καθώς και τεχνοβλαστού (spin-off) του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Από τα φοιτητικά της χρόνια ήταν στέλεχος της ΠΑΣΠ και της νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Aπό το 2022 είναι εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Είναι εκλεγμένη Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδος.
Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών.
Μαρία Δαφέρμου
Η Μαρία Δαφέρμου γεννήθηκε το 1983 και μεγάλωσε στα Χανιά. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και συνέχισε τις σπουδές της αποκτώντας με άριστα το δεύτερο πτυχίο της από τη Σχολή Παιδαγωγικών Επιστημών του ίδιου Πανεπιστημίου, με ειδίκευση την επίδραση του έμφυλου παράγοντα στη γλωσσική κατάκτηση. Παράλληλα, απέκτησε τον μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών της με αντικείμενο τη γλωσσολογία και συγκεκριμένα το γραμματικό γένος και το κοινωνικό φύλο στην εκπαίδευση. Σήμερα είναι υποψήφια διδακτόρισσα και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, με αντικείμενο έρευνας τα έμφυλα στερεότυπα στην εκπαίδευση.
Έχει ιδρύσει, την Πρωτοβουλία Πολιτών για την προώθηση της έμφυλης ισότητας isotis.eu. Είναι Γραμματέας του Τομέα Ισότητας του ΠΑΣΟΚ από το 2022. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός κοριτσιού.
Είναι άλλο πράγμα η ενίσχυση του κοινωνικού αισθήματος τιμωρίας των αδικημάτων και άλλος ο ισοπεδωτικός ποινικός λαϊκισμός.
H κυβέρνηση στο πλαίσιο του μετεκλογικού νομοθετικού οίστρου (φορολογικό νομοσχέδιο, νομοσχέδιο για servicers, ασφαλιστικό νομοσχέδιο, αλλαγές στα εργασιακά που ψηφίστηκαν τον Σεπτέμβριο) προχωρά στην εκ νέου τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ο οποίος επί των ημερών της έχει ήδη τροποποιηθεί πολλάκις ..
Ο αρμόδιος Υπουργός διακηρύσσει πως οι στόχοι του νομοσχεδίου είναι η επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης και η αύξηση του αισθήματος τιμωρίας για την μικρομεσαία εγκληματικότητα.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ακόμα μια φορά η κυβέρνηση προτάσσει την επικοινωνία και τα εύκολα οφέλη σε σχέση με την ουσία της δικαιοσύνης.
Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι πολίτες, όταν ακούν ότι σε κάποιον επιβλήθηκε "χαμηλή" ποινή, έχουν ως δεδομένο ότι δεν θα περάσει το κατώφλι της φυλακής. Αυτό, συνεπώς, δημιουργούσε στην κοινωνία την κατά τον υπουργό κοινωνική "ανασφάλεια" ότι οι "κακοί" είναι έξω από την φυλακή.
Το νέο σχέδιο νόμου προβλέπει να οδηγείται στη φυλακή όποιος τιμωρηθεί με ποινή άνω των 2 ετών. Θα μου πείτε: λογικό δεν είναι; Είναι λογικό, μέχρι να σκεφτούμε ότι μια τέτοια ποινή μπορεί να επιβληθεί σε κάποιον μικροεπιχειρηματία που έπεσε έξω και χρωστάει ΦΠΑ. Ή σε έναν άλλο, που χρωστάει 30.000 ευρώ στον ΕΦΚΑ..!
Συνεπώς, είναι άλλο πράγμα η ενίσχυση του κοινωνικού αισθήματος τιμωρίας των αδικημάτων και άλλος ο ισοπεδωτικός ποινικός λαϊκισμός.
Το νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από μια αρνητική καινοτομία. Ενώ αφορά πολύ σημαντικά ζητήματα της έννομης τάξης, εισάγεται χωρίς νομοπαρασκευαστική επιτροπή και χωρίς αιτιολογική έκθεση .
Η φιλοσοφία που το διαπνέει εκκινεί από το κίβδηλο αξίωμα ότι η εγκληματικότητα αντιμετωπίζεται κυρίως -αν όχι αποκλειστικά -με την αυστηροποίηση των ποινών, κάτι το οποίο δεν επιβεβαιώνεται από την ελληνική ούτε από την διεθνή εμπειρία. Στην Ελλάδα το 2022 παρατηρήθηκε αύξηση των εγκλημάτων παρά τις αυξημένες ποινές λόγω της εφαρμογής του τροποποιημένου Ποινικού Κώδικα. Ούτε στις ΗΠΑ που είναι ο βασικός εξαγωγέας του μοντέλου αυστηροποίησης των ποινών, έχει παρατηρηθεί μείωση της εγκληματικότητας .
Η μεταφορά αρμοδιοτήτων από πολυμελείς σε μονομελείς συνθέσεις και ο περιορισμός της διαδικασίας των δικαστικών συμβουλίων θέτει σε κίνδυνο θεμελιώδεις εγγυήσεις και δικαιώματα, απειλώντας την ίδια την ποιότητα της δικαιοσύνης. Με το πρόσχημα της επιτάχυνσης, αμφισβητείται ο ίδιος ο πυρήνας της δίκαιης δίκης. Η ανταλλαγή απόψεων στις πολυμελείς συνθέσεις αποτελεί εχέγγυο ορθής κρίσης και ουσιαστικής απονομής δικαιοσύνης .
Και άλλες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, που συρρικνώνουν τα υπερασπιστικά δικαιώματα των κατηγορουμένων, γεννούν εύλογο σκεπτικισμό. Είναι λογικό να μην καλείται ο αστυνομικός στο ακροατήριο να καταθέσει για την υπόθεση που χειρίστηκε; Δεν γίνεται 3 δικαστές να δικάζουν την υπόθεση σε πρώτο βαθμό και 3 άλλοι την ίδια υπόθεση στην έφεση . Επί δεκαετίες στην έφεση οι δικαστές είναι περισσότεροι. Μπορεί να ακούγονται λεπτομέρειες, είναι όμως σοβαροί λόγοι καταδίκης της χώρας μας στο ΕΔΔΑ.
Τέλος, η επιβολή παραβόλου 100 ευρώ για τη μήνυση, που είχε καταργηθεί, επίσης εγείρει ζητήματα προσβασιμότητας στη δικαιοσύνη για τους θιγόμενους.
Η ποινική δικαιοσύνη είναι ένας βασικός πυλώνας σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα. Είναι βασικός παράγοντας του κοινωνικού αισθήματος ασφάλειας. Δεν αντιμετωπίζεται με δεκάδες αποσπασματικές ρυθμίσεις απλά αυστηροποίησης των διατάξεων και μιας ισοπεδωτικής λογικής του τύπου "όλοι φυλακή". Απαιτείται να συνεχίσει να υπάρχει η δυνατότητα στον Έλληνα δικαστή να κρίνει την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.
